Με τα αποτελέσματα των stress tests να πλησιάζουν, η αλλιώς η ώρα της κρίσης για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Ιταλίας, αξίζει να εξετάσουμε μερικούς από τους λόγους που οδήγησαν το τραπεζικό σύστημα της χώρας στο χείλος του γκρεμού μέσα από δύο απλές, καθημερινές ιστορίες.
Εν τάχει:
- Μια τράπεζα χορηγούσε δάνεια μόνο εάν οι δανειζόμενοι αγόραζαν μετοχές της ίδιας της τράπεζας.
- Η τράπεζα εν μέσω κρίσης χορηγούσε επιχειρηματικά δάνεια σε ιδιώτες οι οποίοι δεν είχαν την παραμικρή ιδέα ή εμπειρία για τον κλάδο στον οποίο σκόπευαν να δραστηριοποιηθούν.
Ο χρηματοπιστωτικός τομέας της Ιταλίας επιβαρύνεται από ένα τεράστιο αριθμό επισφαλών δανείων, δάνεια τα οποία οι τράπεζες χορηγούσαν σε δανειολήπτες με αμφισβητήσιμη πιστοληπτική ικανότητα, συνεπώς και υψηλό ποσοστό αθέτησης.
Το σύνολο των μη εξυπηρετούμενων δανείων που έχουν στην κατοχή τους οι ιταλικές τράπεζες, εκτιμάται περίπου στα 360 δισεκατομμύρια ευρώ. Το μέγεθος είναι τόσο μεγάλο που τον Απρίλιο η ιταλική κυβέρνηση προκειμένου να στηρίξει τις πιο αδύναμες τράπεζες, αναγκάστηκε να συσπειρώσει τραπεζικά στελέχη, ασφαλιστικές εταιρείες και επενδυτές με σκοπό τη δημιουργία ενός ταμείου διάσωσης ύψους 5 δις €. Στόχος του Atalante fund είναι να αγοράσει τα λεγόμενα κόκκινα δάνεια από τους δανειστές και να τα επενδύσει σε τραπεζικές μετοχές με την ελπίδα ότι οι αναζωογονημένες τράπεζες θα αποκτήσουν και πάλι τη δυνατότητα να δανείζουν περισσότερο σε επιχειρήσεις, δίνοντας ώθηση στην ανάπτυξη.
Παρόλο που αυτό συνιστά μια αξιόλογη πρωτοβουλία, και ως ένα βαθμό κατάφερε να μετριάσει τις ανησυχίες για ορισμένες τράπεζες, δεν είναι αρκετό για να λύσει το πρόβλημα της Ιταλίας καθώς το ταμείο ισοδυναμεί μόλις με το 1,4% περίπου του συνόλου των μη εξυπηρετούμενων δανείων.
Τις τελευταίες μέρες έρχονται στην επιφάνεια όλο και περισσότερες ιστορίες, οι οποίες τεκμηριώνουν τον αντίκτυπο του ανθρώπινου παράγοντα στην τραπεζική κρίση. Ιστορίες που αποπνέουν άρωμα… Ελλάδας και αποτελούν ενδεικτικά παραδείγματα του γιατί το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ιταλίας έχει επέλθει σε τέτοιο αδιέξοδο αλλά και το πώς το πρόβλημα των κόκκινων κλιμακώθηκε εκτός ελέγχου τα τελευταία χρόνια.
Η πρώτη ιστορία έρχεται μέσα από την εφημερίδα “The Guardian” και αναφέρεται στις δυσκολίες που υπάρχουν στην πόλη Βιτσέντζα της βόρειας Ιταλίας, κοντά στη Βενετία. Η τοπική τράπεζα της Βιτσέντζα, η Banca Popolare di Vicenza, δεν κατάφερε να αντλήσει τα επιθυμητά κεφάλαια μέσω μιας αρχικής δημόσιας εγγραφής νωρίτερα φέτος και είναι μία από τις τράπεζες που έλαβαν στήριξη από το Atalante fund.
Η Guardian αφηγείται την ιστορία ενός 43χρονου σερβιτόρου, ονόματι Francesco Bertolda, ο οποίος αξιολογήθηκε ως κατάλληλος για δανειοδότηση από την Banca Popolare di Vicenza σε δάνεια για τα πάντα! Από δάνειο για αυτοκίνητο μέχρι στεγαστικά και επιχειρηματικά. Ο Bertolda, ωστόσο, είπε ότι ήταν σε θέση να λάβει αυτή τη χρηματοδοτική στήριξη, μόνο εάν τόσο ο ίδιος όσο και ο πατέρας του, ο οποίος επίσης αναζητούσε δανειακά κεφάλαια, αγόραζε μετοχές της τράπεζας αξίας τουλάχιστον 6.000 €.
Είναι δύσκολο να εξακριβωθεί ποια ήταν τα άλλα προαπαιτούμενα τα οποία ο Bertolda θα έπρεπε να πληρεί προκειμένου να λάβει την επιθυμητή χρηματοδότηση, αλλά και μόνο το γεγονός ότι ένα δάνειο εγκρίνεται από μια μεγάλη τράπεζα με αντάλλαγμα την αγορά των μετοχών της ιδίας είναι αρκετά ασυνήθιστο.
Το δεύτερο παράδειγμα του γιατί οι τράπεζες της Ιταλίας βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση εμφανίστηκε πρόσφατα στην εφημερίδα Financial Times. Οι Financial Times αφηγούνται την ιστορία της Ιταλίδας Roberta Tonelli και του συζύγου της, Claudio, οι οποίοι έλαβαν δάνειο από τη Monte dei Paschi di Siena, την παλαιότερη τράπεζα του κόσμου και την τράπεζα η οποία αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο επίκεντρο της ιταλικής τραπεζικής κρίσης.
Το επιχειρηματικό δάνειο των Tonelli ανήλθε σε 800.000 € και χορηγήθηκε προκειμένου να χρηματοδοτήσει την αγορά ενός ξενοδοχείου στους λόφους της Τοσκάνης. Το παράδοξο είναι πως κανένας από το ζευγάρι δεν είχε εργαστεί ποτέ στο παρελθόν στη βιομηχανία της φιλοξενίας. Η Roberta εργαζόταν ως πωλήτρια σε κατάστημα υποδημάτων, ενώ ο κύριος Tonelli εργαζόταν, σε απροσδιόριστη θέση, στο δήμο. Η τράπεζα έδωσε ουσιαστικά ένα τεράστιο επιχειρηματικό δάνειο, ύψους σχεδόν ενός εκατομμυρίου, σε κάποιους οι οποίοι θα δραστηριοποιούνταν σε έναν κλάδο για τον οποίο ουσιαστικά δεν είχαν καμία πραγματική εμπειρία ή γνώση.
Όπως σημειώνει και το άρθρο των FT: “Η αδυναμία της κα Tonelli να αποπληρώσει τις δανειακές υποχρεώσεις προς την τράπεζα δεν αποτελεί μόνο μια ατυχή ιστορία μιας δανειοληψίας η οποία πήγε στραβά, είναι ενδεικτική του τεράστιου όγκου των μη εξυπηρετούμενων δανείων που έχει συσσωρευτεί και βαραίνει το τραπεζικό σύστημα της Ιταλίας και κατά συνέπεια την ιταλική οικονομία”.
Παραμένει άγνωστη η τροπή που θα πάρουν τα γεγονότα στο χρηματοπιστωτικό τομέα της τέταρτης μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρώπης, αλλά το μόνο βέβαιο είναι πως η απαλλαγή των επισφαλών δανείων είναι απαραίτητη για τη μελλοντική ευημερία της χώρας. Οι ίδιες οι τράπεζες της Ιταλίας οδήγησαν το τραπεζικό σύστημα στη δεινή θέση στην οποία βρίσκεται σήμερα μοιράζοντας απλόχερα δάνεια σε υποψήφιους δανειολήπτες, ενώ εμφαίνεται όλο και περισσότερο επιτακτική η ανάγκη πολιτικής παρέμβασης.
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου